o Disciplesie

Axin

Całe pokolenie wychowało się w nieświadomości Złotego Wieku Imperium - czasów, w których przodkowie żyli w pokoju u boku Górskich Klanów, a w najdalszych nawet zakątkach krainy panowała harmonia. Początki Złotego Wieku sięgały zmierzchłej przeszłości, jednak dla tego pokolenia, żyjącego w ciągłym strachu i kołysanego do niepewnego snu przez mroczne proroctwa Starszych, były to czasy mityczne.

"Przeklęty anioł dosiadający ogdnistego rumaka przeklnie tę krainę, a z zatrutej ziemi wzniosą się bestie i demony".

Dla współczesnego pokolenia to właśnie od tych słów zaczyna się historia Imperium. Wszystko zaś, co było przedtem, pozostaje w sferze fantazji. Krótko po tym, jak Starsi ogłosili nadejście czasów proroctwa, na terenie Imperium otworzyła się piekelna otchłań. Wypełzły z niej przepowiadane bestie i demony, rozpoczęły więc Wielkie Wojny. Nie ocalały żadne zapiski o strategii i taktyce, ani też opowieści o bohaterach i chwalebnych czynach. Być może ich nie było. Z relacji ocalałych wynika, że tylko siłą oręża i ducha, Imperium zdołało zewrzeć wrota bramy piekieł.

Od tego czasu minęło dziesięć długich lat. Głód i zaraza nękają żyzne i zasobne niegdyś ziemie Imperium. Młodzi obnoszą się z nowym orężem, lśniącymi mieczami i zbrojami, jednak Starsi patrzą tylko w niebo, zwracając się ku Wszechojcu. On nie pozwoliłby chyba, aby taki koszmar powtórzył się w jego ulubionej krainie? Tymczasem jednak krainą tą wsztrząsają wewnętrzne walki. Pospolita szlachta i zbuntowani możni stworzyli własne państwa, pozostawiając jedynie odległe wpomnienie dumnego i zjednoczonego Imperium, które powstało przez tysiące lat. Straciwszy w wojennej zawierusze ukochaną małżonkę i syna, władca pogrążył się w samotności na szczycie najwyższej wieży zamku.

Czego oczekiwał od swych wyznawców Wszechojciec? Zdawać się mogło, że krwi, albowiem właśnie w tych najtrudniejszych czasach przeklęci wrogowie Imperium uderzyli raz jeszcze...